Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Να γράψω ένα ποίημα..


χωρίς λέξεις, ρυθμό, 
σημεία στίξης. 
Ένα ποίημα φτιαγμένο 
από άρωμα λεβάντας 
και ταχυπαλμία. 




Γεμάτο δρόμους, 
πέτρες, κύματα κι αστέρια. 
Να γράψω ένα ποίημα 
που δε θα λέει τίποτα, 
αλλά θα σ' ακουμπά σαν αύρα 
και θα σβήνει σαν αστραπή 
μόλις ανάψει στο πέλαγος 
του στέρνου σου. 
Αχ, να μπορούσα 
να γράψω ένα ποίημα 
που να σου δίνει απλόχερα 
την ευτυχία, 
όχι να σου την περιγράφει,
να 'ναι η ίδια η ευτυχία 
αυτοπροσώπως.



Κράτησέ την

Bασιλική Νευροκοπλή