Παύλος Παυλίδης
και το αερικό του
όμοιοι κόκκοι ψυχής σε
μετακινούμενη άμμο
"όνειρο μέσα σε όνειρο"
το λοιπόν...
;)
Tρελλέ μου
Κλαίω και με καίει το κλάμα μου
Σωπαίνω και με καίει η σιωπή μου
αν σταματήσω κάπου ενδιαμεσα
ευθύς θα γίνω στάχτη
Για το παράδοξο και το ανυπότακτο
που εδώ μέσα είναι πάντα
παρόν.
Για τη στιγμή που κανένα ρολόι
δεν μπορεί να μετρήσει
γιατί δεν ανήκει σε αυτό.
Για τη ζωή που ρέει σα λάβα
αδιαφορώντας αν η κατάληξη
είναι η στάχτη.
Κυρίως όμως
για την άνοιξη της ψυχής
που λέει πως
"Κολχίδα
δεν υπάρχει τώρα πια
παιχνίδια είμαστε της κάθε μέρας.
Πάμε σου λέω υπέροχα Μονάχοι..
κι ας γινει επίγνωση Δική
πως Μάταιο Ταξίδι δεν Υπάρχει.."
