#Η ζωή είναι
σαν ένα Τριαντάφυλλο.
Κάθε πέταλο και ένα όνειρο
κάθε αγκάθι και μια αλήθεια.
Εαν θέλεις να στερηθείς κάτι..
πολύ απλά ζήτησε το.#
Ωραίες Λέξεις...
αλλα η πραγματικότητα
δεν αστειεύεται..
Οι με το ίδιο Μακό
ανθρώπινα πονάμε...
Γιατί όμως..;
Μας πονά η απώλεια
ή
η διαψευσμένη προσδοκία;
Mας πονά η έλλειψη;
ή
η μη αποδοχή της μοναξιάς μας;
Αγαπάμε την Ιδέα,
ή
τον Άνθρωπο ;
Και μετά κόβεις φλέβα
και κοιμάσαι ήσυχα;
Ή
Και μετα βασίζεσαι πανω σου...
και ξερεις πως αυτο που αγαπας
το περιεχεις ακομα
κι αν δεν είναι δίπλα σου
τι σημασία έχει;
H Aγαπη δεν ανήκει
μονο του ποθου το αγρίμι
μας κανει για λίγο ανημερους
αγαπω σημαινει σε θελω
ελευθερα δίπλα μου
η
ελεύθερα με τη θέληση σου
η καθόλου.!!
Και εαν είναι ο Άνθρωπος
της Ζωής σου
και είναι πια ψηλά εκει
στη γειτονιά των Αγγέλων..;
Kαι πάλι ο χρόνος κι η ζωή
απαλύνουν την οξύτητα
του πόνου και πάλι
περιέχεις την ομορφιά
κι αν εστιάσεις στην ψυχή
η αγάπη του είναι εκεί δίπλα σου
γιατί ετσι νοιώθεις.
Ο Χωρισμός του Θανάτου εξιδανικεύει
ο χωρισμός ο ζωντανός καταρρακώνει..
Ο Χωρισμός του Θέλω απο το Μπορώ
ευτελίζει το συναίσθημα..
Γι αυτο υποκλίνομαι ταπεινά
στης Ζωής τα Θέλω
μπορεί να είναι βήματα μπροστά
απο τα δικά μας
αλλά εμενα αυτη με οδήγησε
στο να επιμένω να στηρίζω
στα δύσκολα μαχιμα
το είναι μου.
Ένα είναι
που σφυρηλατήθηκε άσπλαχνα
ένα είναι που λυγίζοντας δε σπάει
ένα είναι που περιέχει την ολότητα πια.
Ελένη Φωτάκη αιχμηρά ξεκάθαρη
"στου πόνου το ξωκλήσι
αγιάζει η ερημιά
κι εγώ κοιτάζω σιωπηλα
το χώμα το βρεγμένο
σαν κάρβουνο αναμμένο
η ομορφιά πονά."
