Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Ένα Αντάρτικο απεγνωσμένης ομορφιάς...



Να κοιμηθούμε αγκαλιά
να μπερδευτούν τα όνειρα μας..

Αγκαλιά δεν κοιμηθήκαμε ποτέ
τα όνειρα μας αγκαλιάστηκαν όμως
και μετά ξύπνησε ο πόνος..όχι
απο τα γεγονότα..
αλλά να ρε παιδί μου
που να ξέρεις και ο άλλος
τι σταυρό σηκώνει
 τι πληγή κουβαλά..
Μια λέξη είναι ικανή 
να ανοίξει το κουτί
της Πανδώρας για τα καλά.


Επι της πραγματικότητας...τωρα..
Mη σχηματίζεις ποτέ οριστική άποψη 
για εναν  άντρα 
αν δεν πιείς καφέ η οτιδήποτε
άλλο μαζι του..αν δεν πάτε σινεμά,
αν δεν πάτε εκδρομή μαζί..
αν δεν μπορείς να μείνεις
σιωπηλή μαζί του..
κι αν δεν νοιώθεις πως
σου λείπει όταν είστε χώρια.

Σωστά;







Για σένα που με ρώτησες κάποτε
τι εννοείς όταν λες πως 
δεν βρίσκω τον έρωτα που θέλω
εδω που ζω...


Γιώργος Σκούρτης: 
Eτσι κι αλλοιώς κι αλλοιώτικα..



ειπε....

Κανείς.
'Ολοι βουτηγμένοι στην ίδια πρέζα.
Πως θα έχουν σκεπή 
μια κοινωνία που διαρκώς
τους απαξιώνει σαν Ανθρώπους.
Που είναι οι ηθικές αξίες
που είναι η αντίσταση 
ενάντια στην αδικία την ισοπέδωση
και την αλλοτρίωση;
Που είναι τα οράματα του κόσμου ;
Ποια οράματα θα μου πείς...
των πρωινάδικων των ριάλιτι
των τούρκικων σήριαλ..
των απελπισμενων 
απο το πολυ ψεμμα 
και τις διαψευσεις
της καθημερινοτητας..
των πεινασμενων
που ψαχνουν στα σκουπίδια 
απεγνωσμένα πια..για την  επιβίωση;

Να τι Θέλω λοιπον..: 
έναν Άνθρωπο που να έχει όραμα
εναν Άντρα που να ονειρεύεται 
πέρα απ αυτη την σήψη
κάποιον να σχεδιάζει το πέταγμα..
να κοιταχτούμε κοιτάζοντας
κι οι δυό στην ίδια κατεύθυνση,
πέρα μακρυα..
Ένα Αντάρτικο 
απεγνωσμένης ομορφιάς Θέλω..
αυτό.

Ψυχη Ενεργή Θέλω
..Αυτό.

Κι Έφυγε..
Πληρώνοντας 
και το ποτό μου.