Η Καρδιά πονάει όταν Ψηλώνει...

"Τα μάτια σου είναι πια 
δυο σύννεφα 
δύο σύννεφα που δεν ξέρουν
πώς να γίνουνε βροχή..."


Μεσα κι έξω απο το νετ

με πρόδωσαν δυο λέξεις απόλυτες.

Ποτέ και πάντα.

Όμως τα ακαριαία 
και τα Αυθεντικά

με έμαθαν τη σοφία 

του Ποτέ μη λες ποτέ 

και πως το πάντα 
για κάποιους απο εμάς
είναι αυτο που κρατα καθαρά 
η Ψυχή και 

η Καρδιά τους.

Μας καθορίζουν

οι πράξεις μας..

εκεί δεν χωρά 

κανένα Ίσως.

Κατά τα άλλα κυλάμε

σκουντουφλάμε

πέφτουμε..ξανα πετάμε

δακρύζουμε

χαμογελάμε

αισθανόμαστε

εκφραζόμαστε

γουστάρουμε παγωτάκι 

στο καταχείμωνο

αντί χαμομηλάκι

και προσπαθούμε

απλά 
να εξ ανθρωπιστούμε.

Μαγεία είναι

να ζεις όπως  νοιώθεις

κάθε τι όπως κι αν

έρχεται αυτο..

και το Φως καποιων στιγμών

που αναδύεται 

στο Μαζί των Ανθρώπων

και

το σκότος
της κατάδυσης
στου Εγω

το Έρεβος
έτσι μόνο 
καρποφορεί η Αλήθεια.