Αληθώς...

Της μοναξιάς τα κάστρα 

δεν πέφτουν παρα μόνο

με της βαθειάς αγάπης  

την πνοή...

αυτης 

που μενει άφθαρτη στο  χρόνο 

ανέγγιχτη απο την κακία των ανθρώπων..

αυτης που μας κανει μεσα μας να λέμε 

άξια η ζωή που ζω...

καμιά.

Δεν ντύνεσαι 

το ταπεινό είναι σου

χωρίς αιμορραγούσες 

απαντοχής σιωπές.

Και δεν  φτανεις

στα ύψη 

του Απόλυτα Ωραίου

εαν δεν αγαπάς

ανεμπόδιστο το Θέλω

των ψυχών

που περιέχουν

του 


Μαζί.