Μην το Ψάχνεις......

"... Τι διάολο τάξιμο είναι αυτό 

να πρέπει να αναθιβάνω τα ανείπωτα! 

Άλλο να τα θωρείς και να τα ζεις 

κι άλλο να διηγάσαι τα όσα δεν βάνει 

ούτε ο μαύρος ο νους! Μου τρώει όμως 

τα σωθικά το χρέος να μιλήσω 

για τις τραβάγιες των ζωντανών. 

Τη νύχτα της κόλασης 

δεν τη φωτίζουν αστέρια. 

Μαυροσκοτεινιασμένα νέφαλα 

ξερνούν τις απειλές τους. 

Λύνεται το λαρύγγι κλαίγοντας 

για να βρει παρηγοριά

 η ψυχή στην ψεύτρα ζωή.

Περνάνε οι μέρες κι ο καιρός 

σαν ο τροχός γυρίζει, 

μα ο νους δεν λέει να ξεπλαντάξει. 

Κυκλοθυμικός 

και φουρτουνιασμένος 

είναι πνιγμένος στην αντάρα.

Πώς να βρει το δρόμο για το λιμάνι με 

τέτοια καταχνιά; 

Χαράζει ρότα αρμενίζοντας 

στις φουρτούνες μισοπέλαγα 

με πλώρη το άγνωστο, ριψοκίνδυνο 

και μυστηριακό! 

Κάπως ετσι  

καιρούς  τώρα

Μεθώντας  με τις λέξεις

ενός Άσωτου

που δεν επέστρεψε ποτέ

Στα  απλά....

έτσι

αφουγκράζομαι

την αλήθεια

και μόνο  έτσι 

Αισθάνομαι

Καλά.!!!

Ξέρω......

δεν ανοίγεις

Φτερά......