Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Το άρωμα της καρδιακής ευχής...




Εσυ η ρίζα εγώ το δέντρο
κι ο άνεμος λυσσομανά ξανά

Yποσχέθηκα να το παλεύω
να αντέχω να χαμογελώ
και κόντρα στις απώλειες
ποτέ να μη με χάσω..




σε μια βαλίτσα oλόκληρη ζωή;
Xωράει σε μια ζωή το άδικο;

Xωράει σ'ένα κουτί το μάταιο;
ή μήπως χωρά σε μια ψυχή 
η πίκρα του δίκιου και
του ανέφικτου;


Ξέρω...έτσι δεν με μεγάλωσες άλλωστε;

Περπατώντας  επιβεβαιώνεις απλά  αυτά
που ήδη ξέρεις.Το ένστικτο.Το ρόδι
που μου χάρισες.Κληρονομιά
Κατάρα και ευχή μαζί
σαν είναι αλάνθαστο.

Bλέπεις; δεν παραιτούμαι. :)




8/2/2004