Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010
Παιδί σου είμαι....
Αρχίζεις να σπρώχνεις
μια λέξη στο στίχο..
κι η λέξη δε μπαίνει.
Επιμένεις και σπάει..
Σπάει αυτή μα εσύ αντέχεις
δεν είναι η άλλη πλευρά
για αστεία...μα έχει
και πανσέλληνες στιγμές..
Το τοπίο καθαρό..ολόδικο σου..
Θάλασσα η μαύρη νύχτα
το σύννεφο ένα κέλυφος
το φεγγάρι ένα μαργαριτάρι..
Νεότερη ανάρτηση
Παλαιότερη Ανάρτηση
Αρχική σελίδα