Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Παιδί σου είμαι....


Αρχίζεις να σπρώχνεις
μια λέξη στο στίχο..
κι η λέξη δε μπαίνει.
Επιμένεις και σπάει..







Σπάει αυτή μα εσύ αντέχεις
δεν είναι η άλλη πλευρά
για αστεία...μα έχει
και πανσέλληνες στιγμές..


Το τοπίο καθαρό..ολόδικο σου..










Θάλασσα η μαύρη νύχτα
το σύννεφο ένα κέλυφος
το φεγγάρι ένα μαργαριτάρι..