..ταξιδεύουν
τα καραβάνια των λησμονημένων
Είναι που μες στα μάτια σου σαλεύουν
σκιές νεκρών μορφές αγαπημένων
Είναι που κλείνεις τις καταπακτές
και στο καινούριο θαύμα ξημερώνεις
Είναι που μες στο φέγγος σου αγρυπνώ
σα να πιστεύω πως υπάρχω ακόμα
Κι εγώ δεν έχω παρά λίγο χώμα
Και μη ρωτάς γιατί
θλιμμένος είμαι
Ορέστης Αλεξάκης
