Γύρισα και κάθισα
και θρόισε..πως
πέρα απο τους
δρόμους του χρόνου
Αυτός που περπατά
με τους ανέμους
έχει το νού του μακρυά
σε τόπους ξεχασμένους...
κι αν έφυγε απ'αυτούς
και περπατά μονάχος
ξέρει να κρύβει που πονά
ειν'η ψυχή του βράχος.
Και σε άκουσα καθαρά
να μου λές
Ησύχασε Καρδιά μου
Ησύχασε..
τα αγριοτριαντάφυλλα
απρόβλεπτα μέσα
στην έσχατη ερημιά.
PS: Δεν στο είπα ποτέ
αν και το ξέρεις ήδη
αυτή είναι η ενσυναίσθηση
δική μας χαραυγή
αυτη είναι.
αυτη είναι.
