Αντίδωρο μοναχικότητας

   Η Ακτή  έρημη 

κάτι χειμωνιάτικα σούρουπα

   καταφεύγω και  εδώ..

μα όπου κι αν πάω 

η σκέψη σου

Μετά

βαθεια

και ξαναβλέπω αθώα

και

δεν κρυώνω πια

σου λέω