Ανεπιφύλακτα....

Απο το πιο κρυφό 

ως την πιο 

την απόσταση κάλυψε

σπάθισμα σε ότι με αγκαθώνει

κόντρα στον αλήτη καιρό

που αξίζουν 
χωρίς 
να ματώνουν.






Αφιερωμένη 
η επιστροφή μου 
μέσα εδω..



Στις ρωγμές μας,στις βροχές μας,
στα ουράνια μας τόξα,στα δέντρα μας,
στα δάση μας,στις βουνοκορφές,
στις ανατολές ,
στους έναστρους ουρανούς μας,
στα φωτεινά ολόγιομα φεγγάρια μας,
ακόμη και στη μουντάδα της καταιγίδας,
στους αυτοκινητόδρομους το βράδυ,
στο μυστήριο που έχουμε μέσα μας,
στο ανυπότακτο μας ..και
σε αυτή την περίεργη αίσθηση,
του να αντιλαμβανόμαστε
κάποια πράγματα με τα μάτια της
ψυχής καθάρια.