Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Φωλιά...


Πλάθοντας με την πρώτη ουσία
όχι τη φαιά ...
αλλά μ'εκείνη  που διψά  ψυχή


Όμως

μέσα στη στείρα ξεραίλα
των καιρών 
πάντα 




διπλομετρά με τις  αναμενόμενες
παράπλευρες απώλειες..


Και οι πιο δυνατοί  
και οι πιο σιωπηλοί απο εμάς 
χρειαζόμαστε 






Αξία έχει   να σου προσφερθεί
χωρίς να το ζητήσεις..

Τότε
ο κόσμος μόνο ομορφαίνει

διότι περιστρέφεται 
γύρω απο το πιο πολύτιμο 



κι όταν φωλιάζει 
έτσι το παρόν
τότε η ανθρωπότητα
μπορεί ακόμα να ελπίζει
ότι θα  παραμείνει απέθαντη
η πληγωμένη ανθρωπιά της.