Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

Απο Καρδιάς....




H  ευχή μου..απο καρδιάς...

ειλικρινέστατη




Σκέφτομαι...τόσους μήνες...



Και όμως..το είδες..
κι ας το αρνήθηκες..
φτάσαμε μακρύτερα
απο κάθε πρόβλεψη...



    

   έδωσε  χρώμα και άρωμα
στην πιο παράτολμη φωτοστιγμή μου...
ήταν η δική σου και μόνο.


Πως θα μπορούσα  αλλοιώς άραγε
σε μια  βαθιά ρωγμή του χρόνου




απλά να αναστηθώ...






μα μια απτή πραγματικότητα....

Το aeriko ξανάγινε άνθωπος




με τον παλμό της καρδιάς..
με την εκπλήρωση του απροσδόκητου..

Όμως παράτολμα αυθεντική
επείγει..πια..δεν αναβάλλεται
δευτερόλεπτο...


βαθύτερα απο ποτέ 
σε ότι με τσάκισε 
σε ότι μ'ανάστησε
σε ότι μ'αγάπησε
σε ότι ακόμα με επιθυμεί
σε ότι με ζορίζει
σε ότι ασυμβιβαστα μέσα μου
με παροτρύνει να παίζω
με τα μαύρα...






Το έχω γράψει πολλές φορες
απόψε ήρθε η στιγμή να το ερμηνεύσω..

Ποιος σ' έμαθε να γεύεσαι ερημιές
Να ξεδιψάς με το ποτό που κρύβουνε οι κάκτοι
Όλα τα μπάρκα σου σε πλήρωσαν ρωγμές
Μα εσύ τον κήπο σου ποτέ δεν όρισες με φράχτη




Όποιος δεν ορίζει τον κήπο της ψυχής με φράχτη
αυτός αγγίζει τα γαλάζια μυστικά...




Δυστυχώς ή ευτυχώς..
ουδείς άλλος...

Φταίω τώρα εγω που 
δεν  ορίζω τον κήπο μου
 με φράχτη αλλά πάω και ανθίζω 
στο χείλος του γκρεμού...;


Τα ξαναλέμε συντόμως...

Τα άξια δεν  κανουν βήμα πίσω.!!!  ;)