Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Σκέφτομαι...


Nοιώθω...




του ευάλωτου χρονου μας
αφήνουμε το όνειρο να μας 
αγκαλιάζει..

Οι "ρομαντικοί παραβάτες"
αυτης της ζωής 
έχουν ανάγκη το όνειρο..αφού
δεν αντέχουν ούτε τον κυνισμό
του εφήμερου μα ούτε και την
πλήξη του συνηθισμένου...

Και  όλοι  εμείς που 
αρνούμαστε να συμβιβαστούμε με
τα ημίμετρα  ξερουμε πολύ καλά..

Πως


Τι κάνει  όμως μια ανθρώπινη ψυχή να
διανυκτερεύει..;

Η απώλεια...η ανέχεια..τα καθημερινά
προβλήματα..η ανάγκη..ο φόβος..
ένας έρωτας..η συνείδηση..
οι μικροί  καθημερινοί  μας
θάνατοι...

 Η σιωπή της νύχτας
δεν έχει χρονικά όρια
μόνο ψυχικές αντοχές.

Μα..
Τιποτε δε χάθηκε  ποτέ απο κανένα



Ακόμα και τα πεφταστέρια 
χαράζουνε  μοιραία πορεία κι ας 
χρεώνονται ανθρωπινη ευχή..

Έτσι...ειναι.. ο Σωκράτης
έγραψε ύμνο..


Παράφορη εποχή
Κι η μέρα όμορφη
Kι η μέρα δύσκολη

Μια πρόκληση  ζωής 
αθάνατοι θνητοί..!!!


Όταν γνωρίζω τον εαυτό μου
μέσα απο τους άλλους
και τον αποδέχομαι

 όπως  ακριβώς είναι


και αντί να μετρώ προβατάκια
για να κοιμηθώ ανάμεσα
σε ανούσια γιατί
επειδη και διότι...

Μετρώ αστέρια...

... κοιτώντας  τα και μόνο
γαληνεύει η ψυχή ..





Ευτυχώς..υπάρχουν ακόμα  
όνειρα που δεν μπαίνουν σε λέξεις
και αλήθειες που δεν χωράνε σε Χαρτί.