Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

Τα λαμπάκια μου....



Στους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου,
ανάβει η σκέψη μου ένα κερί αυτές τις ώρες.
Αυτούς που ζούνε ανήμποροι και μόνοι,
που δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα 
για να περάσουν αυτές τις μέρες,
που το κρύο γίνεται αφόρητο,
η πείνα μεγαλύτερη 
και η έλλειψη μιας αγκαλιάς
κι ενός καλού λόγου,γίνεται άβυσσος.


Στους απόκληρους της κοινωνίας μας,
που ανοίγουν τους κάδους για να βρούνε τροφή,
που πλαγιάζουν σε χαρτόνια στους δρόμους,
για να κοιμηθούν ένα ύπνο χωρίς όνειρα.
Σε αυτούς που δεν έχουν την πολυτέλεια 
να μελαγχολήσουν τις γιορτές.

Στις χαμένες ψυχές 
που αναζητούν μια πρέζα ζεστασιάς 
να κυλήσει στις φλέβες τους.
Αυτούς που ζουν
 σε ένα παράλληλο κόσμο 
μέσα στον δικό μας,
που ανταμώνουμε αλλά 
δεν αγγιζόμαστε και 
που καμιά συμπόνοια 
τις μέρες των γιορτών,
δεν λύνει το πρόβλημα.

Στα ορφανά που δεν έχουν γονείς 
να χωθούν στην αγκαλιά τους,
που δεν θα στολίσουν δέντρο,
δεν θα πάρουν κάποιο δώρο.


Στους ανθρώπους που θα μπουν 
στις ουρές των συσσιτίων
 με πληγωμένη περηφάνια,
για να πάρουν λίγο φαΐ, 
από την ελεημοσύνη μας.
Πάντα η ψυχή μου τριγυρνά 
στον δικό τους μαύρο ουρανό, 
που κανένα αστέρι της Βηθλεέμ,
δεν θα τον φωτίσει.

Τα δάκρυα μου,δεν ξέρω αν 
είναι γι' αυτούς η για μένα,
που κάποτε έβαλλα κι εγώ 
τον εαυτό μου στο περιθώριο της ζωής,
έφαγα απο τα σκουπίδια,
έμεινα έξω στην παγωνιά νηστικός 
και τέτοιες μέρες ψαχούλευα 
λίγη ζεστασιά,σε φωτισμένα παράθυρα,
βλέποντας ανθρώπους μαζεμένους
σε τραπέζι και μου φάνταζε 
άπιαστο όνειρο.
Όχι το τραπέζι με το φαγητό, 
αλλά η ζεστασιά της παρέας.
Ε λοιπόν,σε αυτόν τον κόσμο 
πρέπει να γεννηθεί ο Χριστός.
Να το ζεστάνει,να τον γαληνέψει 
και να τον λυτρώσει
απο τις αμαρτίες που τον τιμωρούν.
Έπειτα αν χρειαστεί ας έρθει 
και στον δικό μας κόσμο,
να του πούμε για τις πληγωμένες
 από έρωτα καρδιές μας,
την θλίψη των γιορτών, 
και την στεναχώρια μας,
που δεν μπορούμε να κάνουμε ρεβεγιόν
στο μαγαζί που επιθυμούμε.




λέει ο Αλέξης...




Ο Χριστός φίλε μου 
δεν μιλησε ουτε για οίκτο 
ουτε για ελεημοσύνη
αλλά για δικαιοσύνη και μοίρασμα..
να μην δωσεις καποια απο τα ρούχα σου
αλλά να έχεις τα ίδια με τον συνάνθρωπο σου
και στην έσχατη να μείνεις δίχως ρούχα
και δίχως τραπέζι και δίχως παρέα
και δίχως προσδοκίες υλικές
να μεινεις αντιμέτωπος με
τη γυμνή αλήθεια σου
και ουτε καν στο συσσίτιο
των δήθεν να μην πλησιάσεις
εκεί φίλε μου κάνει μεγαλύτερη
παγωνιά απ ότι στον πιο αφιλόξενο δρόμο.

Ο Χριστός μιλησε εμείς
δεν τον περιέχουμε..

Δεν μίλησε σίγουρα
για ημίμετρα και χλιαρότητες

Και δεν τον περιέχουμε
διότι ασχημονούμε
επι της ψυχής
υπηρετωντας το σωμα
και γιατι κανεις 
απο τους πεινωντες και διψωντες
των σκουπιδιων και των συσσιτιων
δεν δοκιμαζει το αίμα
και το σωμα του
η μονη πρέζα αληθειας και ζωής
αυτη είναι...

Ανάβει η σκέψη μας
αλλά οι πράξεις μας
αβυσσαλέα ανύπαρκτες..

Το κρύο μέσα στα σπίτια
με τα φορτωμένα τραπέζια
είναι απειράριθμα
πιο τσουχτερό..
απόκληροι είναι οι έχοντες
και οι κατέχοντες
και ωφελημένοι εσαεί 
οι αντέχοντες 
που επιζούν γύρω απ αυτη την γιορτή
της μιζεριας..της κλάψας
της ανθρωπιστικής έννοιας και περίσκεψης
την πλουσιοπάροχη 
σε λόγια και λόγια και λόγια
και σκέψεις και συναισθήματα
και δάκρυα...και γιατι...
κλπ κλπ  κλπ..

Τι στον κόσμο να δω 
τετοιες σκέψεις σε ανυποπτη στιγμη
μιας καθημερινοτητας εξ ισου
εσταυρωμενης με των γιορτών..

το κοριτσάκι με τα σπίρτα
πεθαίνει καθε μέρα
και όλα αυτα γιατί
όπως αγκαλιάζει 
η σιγή του Ουρανού
δεν μπορεί να αγκαλιάσει
Άνθρωπος ουδείς.

λεει το Αeriko
που αντι το αστερι της βηθλεεμ
του άναψαν τα λαμπάκια
με αυτά που εισπράττει
και σήμερα ..ψίχουλα
απο συμπόσια σκέψης
όσων ακόμη ονειρεύονται
δικαίωση επι γης 
αρνούμενοι όμως οι ίδιοι
να συγκατοικήσουν
με εναν άγνωστο αστεγο
καθ ολη τη διάρκεια του
χρόνου στο φτωχικο τους.

Γινεται..; Eμ δεν γινεται..
γι αυτο λοιπον δεν περιέχουμε
απολυτως τιποτε απο τις
επικαιρες λέξεις και σκέψεις μας.
Υστερούμε στις πράξεις.


PS: Άιντε..και Καλα Χριστούγεννα
Άλεξ..απ οτι είδα το κατεβατο
το έγραψες σε σελίδα φιλανθρωπικη
οποτε χαλαλι το δάκρυ..
εαν κυλά ετσι επι της
σιωπηλής πράξης
και γι αυτους
τους λογους και μετα τις γιορτες..
αυτες μας μάραναν..!!